بسمه تعالی
قسمت هایی از کتاب «هنر فکر کردن» را مطالعه می کردم که به نکته ی جالبی متناسب با اوضاع این روزهای کشور خودمان برخوردم.
در قسمتی از این کتاب نویسنده در خلال مقایسه ی نظام های تعلیم و تربیت کشورهای فرانسه و امریکا به ذائقه های متفاوت و دیدگاه های مختلف شهروندان کشورهای مختلف نسبت به مسائل سیاسی و سیاستمدارانشان اشاره می کند. در قسمتی از این کتاب آمده است:
« واقعیت این است که فرانسوی ها هر نوع سوء استفاده اجتماعی را تحمل می کنند، به شرط اینکه به آنها اجازه داده شود تا به سوء استفاده مزبور بخندند و درباره ی آن سخنان بدبینانه ای را به زبان آورند.
رقابت مطبوعات و انگیزه های افشاگری که همواره در ایالات متحده امریکا صورت می گیرد، انجام آن در فرانسه ناممکن است.
اگر مردم فرانسه سیاستمدارانشان را تحمل می کنند، این تحمل نیز به روال تحمل سوء استفاده های اجتماعی صورت می گیرد و ناشی از همان احساس «برتری افکار بر مقتضیات محض» است.
از چشم فرانسوی ها، سیاستمداران کشورشان نوکران رذل و فرومایه ای هستند که برای ارباب های تن پرور خدمت می کنند.
اندیشه مردم «اسکاندیناوی» این است که سیاستمدارانشان را به افراد مورد اعتماد جامعه تبدیل نمایند و یا این که از آنها توقع داشته باشند که در شوراهای مملکتی مثمرثمر باشند، اما این اندیشه هرگز به ذهن یک فرانسوی طبقه متوسط نمی رسد. وی می اندیشد که از همه حرف ها گذشته، زندگی چندان سخت نیست، حتی اگر کابینه ها نیز برای بهتر کردن این زندگی تلاش ننمایند. تحقیر شوخ طبعانه سیاستمداران نیز نوعی اصلاح محسوب می شود.»
وقتی این نکات را با طرز تفکرات و عقاید دوستان و نزدیکانم می سنجم، می بینم هر کدام از ما ایرانی ها مثل یکی از این ملت ها فکر می کنیم.
بعضیمان علاقه مند به رسوایی سرانیم
بعضی فقط بدگویی می کنیم
بعضی منتظر یک اشتباه و یا ایراد هستیم تا تفریح خودمان جور بشود
بعضی به دنبال کسی می گردیم که تخصص و خرد داشته باشد و کارآمد باشد
بعضی مان اشخاص را می پرستیم
بعضی مان مخالفیم!
فقط غر و لند می کنیم
بعضی مان تحمل می کنیم تا این سلسله منقرض بشود و باز بعد تحمل می کنیم تا سلسله ی بعدی هم بیاید و منقرض بشود و ما بنشینیم و بگوییم دیدید کاربلد نبودند!
بعضی مان نون را به نرخ روز می خوریم
بعضی مان در هر شرایطی در وضعیت استندبای به سر می بریم
بعضی مان ... بعضی مان ...
حالا سوال من این است:
سیاستمداران در نگاه شما چه شکلی اند و چه شکلی باید باشند؟
شما دوست دارید سیاستمداران کشورتان را چگونه بار بیاورید؟
مثل فرانسوی ها؟ مثل اسکاندیناوی ها؟ مثل امریکایی ها؟ یا نگاه خاص خودتان را دارید؟
پ.ن. لطفا از بلغور نمودن اصطلاحات علوم سیاسی بپرهیزید. نظرتان را خودمونی می خوام!
پ.ن.2. عنایت داشته باشید که بحث یک بحث مجازی اما -تاکید می کنم- کاملا جدی است!
(یعنی با مصداق های موجود در کشور کاری نداریم)